Jo-nioi ジョウニオイ

Nazwa ‘Jo-nioi’ ma zwwiązek z uderzającym zapachem tej odmiany (na ogół sakura nie pachnie). Wiśnię tę można również rozpoznać po często pojawiającym się dodatkowym płatku w sercu kwiatu. Odmiana opisana pod nazwą Prunus serrulata f.affinis przez Miyoshi w 1916 roku.

Pojedyncze (lub podwójne), białe kwiaty (kwiaty liczą od 5 do 10 płatków) o inensywnym zapachu. Kwiaty „Jo-nioi”nie są zbyt duże, choć bardzo obfite. Uderzająca jest jasna zieleń młodych liści i wiele małych, ciemnofioletowych wiśni które pojawiają się po kwitnieniu.Wszystko to świadczy o ścisłym pokrewieństwie z dziką odmiana wiśni Oshimazakura.
Drzewo dorasta do wysokości około 7-10m. Gałęzie rosną w górę. Zaczyna kwitnąć później niż Somei Yoshino, a jej ciemnozielone liście zaczynają pojawiać się w okresie kwitnienia. Niegdyś sadzono Jo-nioi nad rzeką Arakawa w Tokio.

Jo-nioi należy do grupy wiśni zwanej Sato-zakura (サトザクラ（里桜), terminem tym określamy formy hodowlane (ogrodowe) tzw. kultywary uprawiane w Japonii od wieków, w odróżnieniu od form dzikich, naturalnie występujących w przyrodzie jak: Yamazakura, Oshimazakura, Fujizakura, Kanhizakura, Edo Higan itd. Najbardziej znane wiśnie grupy Sato-zakura to: Fugezno, Kanzan, Amanogawa, Imose, Ukon, Ariake, Amayodori, Ichiyo, Usuzumi, Omuro Ariake, Kiku-shidare, Gyoikou, Taihaku itd.

Większość form hodowlanych (kultywarów) powstała w okresie Edo (1603-1868) i trudno obecnie określić rodziców danej odmiany wiśni japońskiej. W przypadku dwu- lub wielopłatkowcyh sakur tzw. yaezakura, jednym z rodziców jest endemiczna Oshimazakura (lub Sakura Oshima) pochodząca z wulkanicznej wyspy Oshima.

27 kwietnia 2024 roku w naszym małym sakurkowym parku posadzimy 2 drzewka odmiany Jo-nioi.

sakura