Somei Yoshino

Informacje o odmianie sakury Somei Yoshino pochodzę ze strony internetowej Toshima City: https://www.city.toshima.lg.jp/index.html

Toshima to jeden z ośmiu centralnych okręgów metropolitalnych w Tokio.

Czy wiesz, że odmiana wiśni znana jako Somei Yoshino (Prunus × yedoensis) pochodzi z Toshimy? Ogrodnicy w Komagome rozpoczęli sprzedaż tej odmiany z końcem okresu Edo (połowa XIX wieku).
Drzewa zaczęto nazywać Somei Yoshino, gdzie “Somei” w przedrostku to obecnie jedna z dzielnic Komagome (będąca niegdyś wioską), głównie po to by odróżnić nową odmianę sakury od sakury dzikiej (Yamazakura) rosnącej na zboczach góry Yoshino w Nara. Wcześniej ogrodnicy w Somei sprzedawali tę odmianę sakury pod nazwą Yoshino (prawdopodobnie bez związku z górą Yoshino).

W okresie Edo (okres izolacji Japonii) niezwykle intensywnie rozwijała się hodowla roślin. Było to po części zasługą szkółkarzy, mających nieraz ogromne umiejętności w rozmnażaniu i uprawie roślin. Wielu z nich posiadało ogromne kolekcje roślin, wydając także książki. Pokazy i targi kwiatów przyciągały każdą klasę społeczeństwa. Ludzie zaczęli interesować się niezwykłymi roślinami o oryginalnych kwiatach czy ciekawym kształcie liści.
Jedną z największych szkółek w wiosce Somei prowadzona była przez Ito Ihei, którego rodzina sprowadziła się do wioski na początku XVII wieku. Najprawdopodobniej to właśnie w szkółce Ito Ihei powstało pierwsze drzewko Somei Yoshino.

Uważa się, że drzewo wiśniowe Somei Yoshino jest skrzyżowaniem dzikich odmian wiśni Oshima (Oshimazakura) i Edo Higan.

Oshimazakura (prunus speciosa) – to odmiana sakury pochodząca z wulkanicznej wyspy Ōshima oraz półwyspu Izu, charakteryzujący się dużymi białymi kwiatami o (względnie) intensywnym zapachu, która szybko rośnie i mutuje do kwiatów podwójnych (co jest ważne przy tworzeniu różnych krzyżówek). Edo Higan (Cerasus itosakura f. Ascendens) występuje w górzystych regionach Honsiu, Sikoku, Kyushu i na wyspie Jeju w Korei Południowej. Wiśnia Edo Higan wytwarza bladobiałe i różowe kwiaty, jest bardzo wytrzymała i długowieczna (najstarsze drzewo Edo Higan Yamataka Jindai Zakura ma blisko 2000 lat.

Według badań opublikowanych przez zespół profesora Ikuo Nakamurę z Uniwersytetu Chiba i w 2007 roku, analiza genetyczna wykazała, że wiśnie Somei Yoshino były skrzyżowaniem odmiany Oshima z odmianą uprawną/hodowlaną wiśni Edo Higan – Komatsu Otome. Istnieją także teorie, że Somei Yoshino jest naturalną krzyżówką Oshimzakura i Edo Higan, która nastąpiła w Somei.

Drzewa wiśniowe Somei Yoshino mają pojedyncze, pięciopłatkowe kwiaty i rosną bardzo szybko, rozprzestrzeniając się do ponad dwudziestu metrów w poziomie w ciągu zaledwie dwudziestu lat.
Zaczynają kwitnąć zanim wykiełkują pąki liściowe, całkowicie pokrywając drzewa skupiskami dużych kwiatów.

Somei Yoshino były sadzone w dużych ilościach w całej Japonii, aby upamiętnić ofiary II Wojny Światowej.

Grzyby powodujące gnicie pni łatwo penetrują wiśni Somei Yoshino przez połamane lub ścięte gałęzie. Ponieważ pień gnije od wewnątrz, gdy drzewa osiągną wiek powyżej pięćdziesięciu lat, doprowadziło to do teorii, że drzewa wiśniowe Somei Yoshino mają maksymalnie sześćdziesiąt lat życia.
Choć najstarsze japońskie drzewo wiśniowe Somei Yoshino znajdujące się w Hirosaki w prefekturze Aomori ma prawie 130 lat,  zostało jednak utrzymane przy życiu dzięki technikom przycinania stosowanym przy jabłoniach. Właściwa pielęgnacja decyduje o długości życia Somei Yoshino.

W przeciwieństwie do dzikich wiśni jak wspomniana Oshimazakura, Somei-Yoshino nie można wyhodować z nasion.
Zamiast tego rozmnaża się je w Japonii za pomocą szczepów na podkładce wiśni Oshima (część, która staje się korzeniami).

Jako, że Komagome w Toshima City jest miejscem narodzin Somei Yoshino, drzewko 7 sierpnia 1973 roku zostało ogłoszone symbolem miasta a kwiat Somei Yoshino symbolem Tokio 28 czerwca 1984 roku.
Toshima City otworzył park Somei-Yoshino Sakura-no-Sato Park (豊島区立染井よしの桜の里公園) i Mon-to-Kura-no-Aru Hiroba 門と蔵のある広場  28 marca 2009 roku.
Park zlokalizowany jest przy Komagome Elementary School i Saifukuji Temple oraz Somei Inari Shrine, gdzie mieściło się centrum ogrodnictwa/szkółkarstwa w okresie Edo.

Inne odmiany/rodzaje Somei Yoshino wg. Wikipedii:

‘Amagi-yoshino’ (天城吉野)
‘America’ (アメリカ) (or ‘Akebono’ in the U.S.)
‘Candida’ (薄毛大島, Usuge-oshima)
‘Funabara-yoshino’ (船原吉野)
‘Hayazaki-oshima’ (早咲大島)
‘Izu-yoshino’ (伊豆吉野)
‘Kichijouji’ (吉祥寺)
‘Kurama-zakura’ (鞍馬桜)
‘Mikado-yoshino’ (御帝吉野)
‘Mishima-zakura’ (三島桜)
‘Morioka-pendula’ (盛岡枝垂, Morioka-shidare)
‘Naniwa-zakura’ (浪速桜)
‘Pendula’ (枝垂大臭桜), Shidare-ookusai-zakura
‘Perpendens’ (枝垂染井吉野, Shidare-somei-yoshino)
‘Pilosa’ (毛大島桜, Ke-oshima-zakura)
‘Sakabai’ (仙台吉野, Sendai-yoshino)
‘Sakuyahime’ (咲耶姫)
‘Sasabe-zakura’ (笹部桜)
‘Shouwa-zakura’ (昭和桜)
‘Somei-higan’ (染井彼岸)
‘Somei-nioi’ (染井匂)
‘Sotorihime’ (衣通姫)
‘Suruga-zakura’ (駿河桜)
‘Syuzenzi-zakura’ (修善寺桜)
‘Waseyoshino’ (早生吉野)
‘Somei-beni’ (染井紅)

sakura