Beni-shidare

You are currently viewing Beni-shidare
  • Post category:Sakura

Beni-shidare ベニシダレ

Beni-shidare, Prunus pendula Maximowicz ‘Rosea’, Prunus ×subhirtella Miquel
‘Pendula Rubra’,
Cerasus itosakura f. itosakura ‘Rosea’, ベニシダレ

Wiśnie płaczące były uprawiane w Japonii od stuleci i zostały nazwane itozakura (dosłownie „wiśnia nitkowata/wrzecionowata”). Nazwa ta pojawiła się w wierszach już od XII wieku. Występuje wiele odmian wiśni płaczących. Najbardziej znane to Edo Higan (P. pendula f. ascendens, odmiana dzika), Beni-shidare (Prunus pendula Maximowicz ‘Rosea’), Yea Beni-shidare (Prunus pendula ‘Pleno-rosea’).

Japońska nazwa potoczna to shidarezakura co w dosłownym tłumaczeniu oznacza po prostu płaczącą wiśnię. Słowo beni odnosi się do czerwonego pigmentu występującego w szafranie.

Beni-shidare ma pojedyncze ciemnoczerwone kwiaty, choć co należy podkreślić, istnieją różnice w intensywności czerwieni, także kształcie kwiatów i czasie kwitnienia w zależności od drzewa. Drzewo Beni-shidare dochodzi do 8 metrów wysokości,
gałęzie opadają prawie prosto w dół.

Był to rzadki okaz (Beni-shidare i/lub Yea Beni-shidare) na terenie pałacu cesarskiego. Na początku XVII wieku małe rośliny zostały przywiezione do północnej Japonii przez daimyō (feudalnego pana) Masamune Date (1567-1636), który jest pamiętany z tego, że sponsorował chrześcijaństwo, dopóki nie zostało ono w Japonii zakazane. Daimyō uprawiał tę sakurę w ogrodach swojego zamku w Sendai, gdy w Kioto o niej zapomniano. W 1895 roku, mniej więcej trzy wieki później, podczas założenia Heian Shrine w Kioto, burmistrz Sendai podarował do ogrodu siedemdziesiąt młodych drzew, a wspaniałe okazy rozsławiły ogród świątynię Heian. Zobacz wideo: https://youtu.be/JE2b9GXacog?si=EMeo0k_JAXufEc69