Sakura
Itozakura – Płacząca Wiśnia いと‐ざくら / 糸桜
“Japanese Flowering Cherries”. Autorzy: Wybe Kuitert, Arie Peterse. Przedmowa: Roy Lancaster.
Wiśnie płaczące były uprawiane w Japonii od stuleci i zostały nazwane itozakura (dosłownie „wiśnia nitkowata/wrzecionowata”), nazwa, która pojawia się w wierszach od XII w. Nazwę tę przejął znany niemiecki botanik i podróżnik Philipp Franz von Siebold, który sprowadził ten gatunek do Europy w 1862 roku jako Prunus itosakura. Inny znany botannik pochodzący z Rosji Karl Maksimowicz, poprawnie opisał ją jako Prunus Pendula a później jako P. pendula f. ascendens.
Jest to forma dzika i nie ma ogólnie akceptowanej odmiany klonalnej. Szczegóły kwiatów różnią się w zależności od okazu, wszystkie okazy są ładne i dobrze kwitnące, chociaż nie tak ładne i tak różowe jak “Beni-shidare”.
Cienkie gałęzie “płaczą” z powodu ich szybkiego wzrostu i giętkości. Po rozwinięciu gałęzi, pień staje się mocny/sztywny co wykorzystują ogrodnicy wiążąc główne/górne gałęzie by zachowywały się jak pień drzewa. Płaczące gałęzie na starszych drzewach są przycinane na pąkach skierowanych ku górze, tworząc w Japonii szeroko kaskadowe drzewo, często wspierane przez wiele szczudeł.
Japońska nazwa potoczna Shidarezakura oznacza po prostu „płaczącą wiśnię” i może być mylona z innymi płaczącymi wiśniami. Synonimy (inne nazwy Itozakura: Prunus itosakura Siebold, P. pendula Makino, P. pendula Maximowicz ‘Pendula’, P. spachiana Kitamura f. spachiana, P. subhirtella var. Pendula (Maximowicz) Tanaka, P. subhirtella Miquel ‘Pendula’).
Pojedyncze kwiaty Itozakura są małe, bladoróżowe w pierwszych dniach rozkwitu, zmieniające się białe w pełnym rozkwicie. Liście nie rozwijają się w czasie kwitnienia.
Wiśnię Itozakura powszechnie spotkamy w Kioto, przed wieloma świątyniami. Zobacz aktualne wideo: https://youtu.be/eCTAREJYhJQ
Beni-shidare 紅しだれ桜 (synonimy Prunus pendula Maximowicz ‘Rosea’, P. × subhirtella Miquel ‘Pendula Rubra’) ma długą historię jako nazwa wiśni i jest zarezerwowana dla raczej ciemnoróżowej formy P. pendula.
Yae-beni-shidare 八重紅しだれ桜 (synonimy Prunus pendula ‘Pleno-rosea’, P. × subhirtella var. Pendula f. Plena rosea) jest również nazywany yae-shidare-higan, double weeping rosebud cherry, pendula plena rosea, wiosenna wiśnia Sendai, Sendai -ito-zakura i Endo-zakura. Yae-beni-shidare to podwójna/wielopłatkowa płacząca wiśnia o ciemnoróżowych kwiatach.
Był to rzadki okaz na terenie pałacu cesarskiego. Na początku XVII wieku małe rośliny zostały przywiezione do północnej Japonii przez daimyō (feudalnego pana) Masamune Date (1567-1636), który jest pamiętany z tego, że sponsorował chrześcijaństwo, dopóki nie zostało ono w Japonii zakazane. Daimyō uprawiał tę wiśnię w ogrodach swojego zamku w Sendai; po czym o niej zapomniano. W 1895 roku, mniej więcej trzy wieki później, podczas założenia Heian Shrine, burmistrz Sendai podarował do ogrodu siedemdziesiąt młodych drzew, a wspaniałe okazy rozsławiły ogród świątynię Heian. Wiśnia była oferowana na eksport w latach trzydziestych XX wieku jako P. subhirtella ascendens pendula Sendaica (Wada 1937). Collingwood Ingram sprowadził ją do Anglii w 1928 roku i nazwał go P. subhirtella var. pendula f. plena rosea i Sendai wiosenna wiśnia lub Sendai-ito-sakura. Wśród płaczących i wstępujących wiśni P. pendula ta ma najbardziej różowe kwiaty.
Zobacz wideo: https://www.youtube.com/watch?v=JE2b9GXacog
sakura
